Ewcyna
Banner
  • BLOG
  • Ewcyna
  • KRAJE
    • AMERYKA PÓŁNOCNA
      • USA
    • Azja
      • Turcja
      • Kirgistan
      • Japonia
      • Filipiny
      • Myanmar (Birma)
      • Chiny
      • Korea Południowa
      • Tajlandia
      • Laos
      • Kambodża
      • Wietnam
      • Uzbekistan
    • Polska
    • Bliski Wschód
      • Zjednoczone Emiraty Arabskie
      • Oman
      • Iran
    • EUROPA
      • Bułgaria
      • Grecja
      • Włochy
      • Rumunia
      • Ukraina
      • Ukraina – Krym
      • Węgry
      • Francja / Szwajcaria
      • Czarnogóra/ Kosovo/ Macedonia/ Bułgaria
  • PRAKTYCZNIK
    • Kraje
      • Japonia praktycznie
      • USA
      • Birma (Myanmar)
    • Azja rowerem praktycznie
    • Niezbędnik czyli co mi się przydaje w podróży?
    • This is a men’s world.. czy kobieta w samotnej podróży musi się bać?
    • Odzież zimowa na rower – co się sprawdza?
    • Sandały do turystyki rowerowej – Teva, Keen, Source, Shimano.. jakie wybrać?
    • Sprzęt i akcesoria w podróży rowerem – co mi się przydaje?
    • Transport roweru samolotem – jak to ogarniam? Moje doświadczenia
    • Rowerem w świat – poradnik dla kobiet
  • Podróże
  • WSPÓŁPRACA
  • WYDARZENIA
  • MEDIA
Tag:

Wiślana Trasa Rowerowa

    Velo Wisła Kraków - Szczucin
    EuropaPolska

    Wiślana Trasa Rowerowa w Małopolsce. Część wschodnia: Kraków – Szczucin (i okolice)

    by Ewcyna 3 sierpień 2020
    written by Ewcyna
    Wiślana Trasa rowerowa Kraków - Szczucin

    W Krakowie jest co robić o każdej porze roku i to jedno z niewielu miejsc w Polsce, gdzie ruch turystyczny nigdy nie zamiera. No, do ostatnich czasów. Niby pełnia sezonu, na ulicach turystów wciąż dużo, ale znacząco mniej – i to akurat miastu raczej zrobiło dobrze.

    Kraków
    przez bramę Floriana na starówkę
    urokliwe – i nie turystyczne Zabłocie

    Wydawałoby się nie ma prostszej sprawy, niż wyjazd z Krakowa, bo główna arteria rowerowa – w tym trasa Wiślana – prowadzi bulwarami tuż nad Wisłą. Jedzie się dobrze, gładko, ale po kilku kilometrach z uwagi na remont wałów wiślanych sprawy nieco się komplikują. No, trzeba być czujnym 🙂

    Najpierw trafiam na schodki. Słynne schodki z rynną dla rowerów w Dąbiu – zejście z Alei Pokoju na wały. Jest co prawda objazd, ale wszyscy pchają się tędy, a sprowadzenie roweru z sakwami nie jest jeszcze takie złe, no to i ja skorzystałam. Gdybym jechała w drugą stronę wybrałabym inne rozwiązanie.

    Po pokonaniu schodków jest lepiej, ścieżka rowerowa prowadzi wałem i choć to jeszcze Kraków to otoczenie już mniej królewskie – towarzyszy mi z jednej strony przemysłowy krajobraz – na horyzoncie kominy elektrociepłowni, a po drugiej otaczające Wisłę łąki i pola uprawne. I pasące się konie 🙂

    Jedzie się w miarę dobrze do mostu Wandy, który trzeba przekroczyć i potem ponownie – bo tu też na odcinku kilku kilometrów trwa remont walów wiślanych – skorzystać z objazdów (do ok. 10 km) drogami lokalnymi do miejscowości Podgrabie. Nie ma problemu, to spokojne drogi.

    Cały czas posiłkuję się informacjami i mapką ze strony Velo Małopolska.

    Tam WTR-ka „wskakuje” na  wały wiślane i prowadzi nimi niemal bez przerwy przez ponad 100 kilometrów do Szczucina.

    Trasa wiślana Niepolomice

    – Pani, ależ tu tych rowerzystów teraz jeździ! Fajnie to wymyślili i zrobili, może z rok temu powstała ta ścieżka. zagaił przechodzący mieszkaniec okolic Niepołomic, gdy po nieco skomplikowanym wyjeździe z Krakowa powitałam świeżutki odcinek WTR-ki oznakowany pomarańczowymi tabliczkami zaraz za mostem nad Podłężanką i cykałam fotki. Od tej pory oznakowanie jest świetne, każdy zakręt, nie trzeba sięgać po mapę czy GPS.

    – a pan korzysta?

    – no pewnie!

    Przy znaku „Szczucin 109 km” cyknęłam pamiątkowe zdjęcie i nie zdążyłam się nawet dobrze rozpędzić a tu – Kawa! Zapraszamy na darmową kawę! Jakiś ruch, jakieś zamieszanie przy trasie, uśmiechnięte dziewczyny, tace z kawą, nieopodal leżaczki i toi-toi…

    obok knajpy Zwał jak Zwał rowerowy zamęt

    – Dziś jest Maraton Rowerowy Wisła 1200, który wspieramy – z tej okazji kawa za darmo zachęcają dziewczyny. Przydrożny punkt gastronomiczny Zwał jak Zwał zaprasza – kawa, picie, lody, coś na ząb. Toi-toi nieopodal. Działają od ubiegłego sezonu.

    No-no! – znaczy się powstają jednak lokalne inicjatywy, które inicjuje obecność trasy wiślanej. I o to chodzi, użytkownicy trasy będą wdzięczni za następne, bo szlak jest potem odseparowany od miejscowości. Napiłam się dobrej kawy, zamieniłam dwa słowa z sakwiarzem, który jechał w przeciwnym kierunku, szkoda tylko, że nie miałam okazji pokibicować uczestnikom rajdu – o tej porze, byli jeszcze daleko.

    W piękną słoneczną sobotę ruch na ścieżce był naprawdę duży – śmigało mnóstwo rowerzystów, zarówno kolarzy na szosówkach jak i rodzin z dziećmi. Słońce przygrzewało coraz mocniej, w brzuchu zaczynało burczeć, a i zapasy warto zrobić bo potem może być trudno o zaopatrzenie. Obok Niepołomice, a tam zamek królewski no i Puszcza Niepołomicka – nigdy tu nie byłam, cień i szlaki rowerowe zachęciły. Choć frajda z jechania trasą dopiero się zaczęła postanowiłam zjechać z wału.

    WTR przed Niepołomicami

    Niepołomice – zamek i Puszcza Niepołomicka

    Do centrum Niepołomic niedaleko. Teraz to mała miejscowość, ale ważna historycznie. W centrum miejscowości renesansowa bryła na planie czworokąta – to niepołomicki zamek, którego arkadowy dziedziniec wypisz wymaluj przypomina Wawel. Faktycznie, był on drugą po Wawelu siedzibą królewską. Powstał w miejscu królewskiej myśliwskiej rezydencji – leżąca tuż obok Puszcza Niepołomicka była ulubionym miejscem polowań polskich królów i ich dworu już w XIV wieku.  Dla miłośników sztuki wystawy malarstwa we wnętrzach, dla miłośników jedzenia – restauracja Bona, podobno dobrze gotują. Ja wybrałam pierogi z jagodami w jednej z knajpek przy rynku. Muszę powiedzieć, że gdy jestem w trasie jem zdecydowanie za dużo pierogów… 

    zamek w Niepołomicach
    arkadowy dziedziniec zamku

    W drodze na szlaki puszczańskie zobaczyłam kierunkowskaz „Cmentarz żydowski”. Zachował się jego zabytkowy fragment z macewami z lat dwudziestych i trzydziestych, jest tam też grób pierwszego rabina Niepołomic.

    cmentarz zydowski Niepołomice

    Warszawiacy mają Kampinos, a Krakowiacy Puszczę Niepołomicką. I jedni i drudzy mają szczęście, że w pobliżu dużego miasta znajdują się tak duże połacie lasu. Nic dziwnego, że parkingi w okolicach Niepołomic były pełne, a na ścieżkach gęsto od ludzi. W pogodny letni dzień, weekend też bym szukała miejsca, gdzie można odpocząć od miasta – na rowerze, pieszo, bądź na rolkach.. A właśnie, rolkach! Jako urodzona w pobliżu Puszczy Kampinoskiej w innej puszczy też spodziewałam się dróg gruntowych, a tu zaskoczyły mnie wyasfaltowane alejki. Bez obaw, dla fanów tras off-road też się coś znajdzie..

    Puszczę nazwano kiedyś „niepołomną” czyli „niedostępną”…  Z dostępnością w dzisiejszych czasach jest naprawdę dobrze – można dojechać samochodem bądź pociągiem z rowerem do jednej z leżących nieopodal stacji podmiejskich i zrobić sobie fajną wycieczkę częściowo wykorzystując trasę wiślaną a częściowo szlaki rowerowe biegnące przez puszczę. Na tzw. drodze Królewskiej, która przecina ona ten obszar równoleżnikowo poprowadzono kilka szlaków rowerowych – są tu odcinki szlaków Eurovelo – Velo Metropolis (Eurovelo 4) – Bursztynowy Szlak Greenways, Velo Natura..   to dość szeroka, wyasfaltowana ulica z dopuszczonym na niej ruchem samochodów.

    Ponownie narzuca mi się porównanie z puszczą Kampinoską   – tu jest inaczej, ścieżki są proste, jakby przycięte wzdłuż linijki, przecinają się najczęściej pod kątem prostym, można jechać kilometrami i nie trafić na zakręt, jakieś zaburzenie linii prostej. Teren też wygląda na bardziej podmokły. No i jest płasko, w Kampinosie mamy nawet „góry”.

    W wielu miejscach, głównie przy parkingach, umieszczono mapy
    Królowie tu bywali

    Podobno są tu żubry. Nie to, że sobie po puszczy spacerują, ale schowane za płotem w Ośrodku Hodowli. Przy odrobinie – bądź dużej ilości szczęścia można je podejrzeć. Tak naprawdę to mi się marzy spotkać żubra żyjącego na wolności, a takie cuda tylko w Białowieży.

    puszcza niepołomicka
    W wielu miejscach teren jest podmokły

    Puszcza Niepołomicka ma do zaoferowania dużo więcej, uroczyska, rezerwaty.. mniejsze lub większe atrakcje – opuszczone cmentarze pamiętające czasy pierwszej wojny światowej, kapliczki, tablice pamiątkowe, można podjechać nad Czarny Staw – największy zbiornik wodny w okolicy.. ale..

    – Tych komarów jeszcze kilka dni temu nie było –  usłyszałam od przejeżdżających rowerzystów.

    No niestety. Ciężko mi było w pełni docenić walory puszczy, a już niemal niemożliwym było zrobienie fajnego zdjęcia, bo nie można było na chwilę stanąć, nie mówiąc już – usiąść, żeby zaraz pojawiła się rozwścieczona bzycząca chmara. Na taki czas trafiłam.. pewnie o innej porze roku może być zupełnie inaczej. Tak czy inaczej odpoczęłam od hałasu i palącego w środku dnia słońca. Aż nie chciało się stamtąd wyjeżdżać.

    Bochnia

    …Gdzie można tak naprawdę dobrze i zdrowo się wyspać i śnić kolorowe sny? Odpowiedź jest prosta…

     – 250 metrów pod ziemią w Kopalni Soli Bochnia!..”

    Hasło zacytowałam ze strony internetowej kopalni. Mi by się dobrze wyspać i śnić kolorowe sny wystarczy namiot na łonie natury, ale nie powiem, rozważyłabym taką możliwość noclegu w solnych komnatach. Teraz to następna atrakcja, która nie jest możliwa z powodu obostrzeń pandemicznych. Kopalnia jednak funkcjonuje i udostępniła zwiedzającym wszystkie liczne trasy zwiedzania.

    Rzeźby z soli – majstersztyk

    – Bochnia jest inna… taka bez zadęcia, bardziej swojska odpowiedziała koleżanka, gdy wcześniej zastanawiałam się nad tym, czy odwiedzić tamtejszą Kopalni Soli, a byłam wcześniej w Wieliczce. W końcu obie są najstarsze w Polsce. Obie stanowią część najstarszego w Polsce przedsiębiorstwa jakim były istniejące od XIII wieku Żupy Krakowskie i obie są na liście dziedzictwa UNESCO, co jest zawsze wyznacznikiem wyjątkowości miejsca.

    – W Bochni są trasy tematyczne, różne atrakcje – płynięcie łódką, jazda kolejką podziemną, no jest „fun”.. dodała.

    Byłam już tak blisko Bochni.. Jeszcze tylko telefon do kopalni (miła pani w rezerwacji) jak maja się teraz sprawy zwiedzania (czynne wszystkie trasy!), zaklepanie ostatniego biletu na 15-tą na zwiedzanie standardowe, które i tak trwa 3 godziny.

    No właśnie – czy warto odwiedzić kopalnię w Bochni, jak się było w Wieliczce?

    No kopalnia w Bochni jest faktycznie inna. Podchodzi do zwiedzania dość niekonwencjonalnie – przewodnik opowiada o historii miejsca i różnych ciekawostkach, ale główną atrakcją są (mają być) wstawki multimedialne i animacje (np. gaśnie światło i widzimy przed sobą wizualizację postaci – króla, mnicha, kupców… , które coś opowiadają bądź rozmawiają między sobą). Pomysł ciekawy, chyba nigdy się z czymś takim nie spotkałam, bywa zabawnie, ale jak dla mnie to przekaz bardziej skierowane do młodego odbiorcy –  starsze dzieci i młodzież pewnie będą zachwycone.

    Było ciekawie, ale jeśli jest miejsce, które mnie jakoś nie do końca przekonało to kopalnia soli w Bochni właśnie.

    Dowiedziałam się dużo – o znaczeniu odkrycia i wydobycia soli kamiennej w rozwoju regionu – w tym Krakowa (handel solą dostarczał 1/3 dochodu skarbu państwa w XV wieku), o sposobach wydobycia i handlu, nawet o tym, że Bochnia jako miasto lokowana była jeszcze przed Krakowem, ale miałam też sporo „ale”…

    Przygotujcie się na dłuuugie chodzenie chodnikami pod ziemią. Jak dla mnie za długie. No i w grupie liczącej 20 osób były rodziny z małymi dziećmi (3-4 lata) i obcokrajowcy nie rozumiejący słowa po polsku.. – jak to? Zastanowiło mnie tez, jak to jest, że podczas, gdy obowiązuje to samo prawo dotyczące obostrzeń pandemicznych, w muzeum Jana Pawła II w Wadowicach oprowadzanie wycieczek było niemożliwe a tutaj już tak. No i też trafiła mi się pani przewodniczka jakaś taka bez entuzjazmu, a tyle od przewodnika zależy. Być może inne trasy dostarczają innych wrażeń, ale gdzieś tu jest jeszcze sporo niedociągnięć. Warto się jednak wybrać, bo każdy ma własne preferencje i odczucia (o czym mogłam się przekonać czytając opinie obu kopalni na Google maps).   

    Kopalnia to główny zabytek w Bochni, chętnie jednak poświęciłabym miastu jeszcze godzin – szczególnie zobaczyć muzeum motyli Arthropoda, które mi polecano (największe zbiory motyli w Polsce) i ogólnie przyjrzeć się i poczuć atmosferę. Zdążyłam wcześniej zerknąć na rynek, ale jest w przebudowie, rozkopany. Po wyjściu z kopalni zrobiło się jednak dość późno i musiałam nieźle nacisnąć na pedały, by dotrzeć na naprędce zorganizowany nocleg w agroturystyce w Drwini przed zmrokiem.

    Właścielka agro, pani Jadwiga jest istną encyklopedią wiedzy o okolicy. A tu pani była? A tu? Przepytuje. Jak to, tylko na 1 noc? patrzy z wyrzutem Tu tyle do zobaczenia jest!  Tyle tu różnych ptaków mieszka, od lat ornitolodzy do mnie przyjeżdżają.. Drewniane pomosty i wieża widokowa tu niedaleko, niedawno pobudowali..  stawy z łowiskiem dla wędkarzy. No i trasa rowerowa wzdłuż Wisły..

    Gdy zdradziłam, że zasadniczo to ja właśnie rowerową trasą Wiślaną jadę, tylko takie skoki w bok uskuteczniam mówi – proszę Pani, droga jest fajna, ale tam jeszcze tablice powinny być co jakiś czas, jakaś treść, informacja, cokolwiek – o przyrodzie, faunie, florze, okolicy, bo jak rodziny z dziećmi jadą to przydałoby się coś, żeby pokazać dzieciom od czasu do czasu.

    Obiecałam, że jak będzie szansa to przekażę taką prośbę. A agroturystykę w Drwini naprawdę polecam, to dobre miejsce wypadowe.

    Uście Solne – Szczucin (i dużo, dużo łąk pomiędzy)

    Do WTR-ki najwygodniej wrócić szlakiem łącznikowym „Sal de Bochegna” (szlak zielony) – do historycznego składu solnego w Uściu Solny – prowadzi drogami lokalnymi wzdłuż Raby bądź przekroczyć rzekę na kładce w Mikluszowicach i jechać po stronie zachodniej rzeki prowadzącą wałami odcinkiem Velo Raba. W Uściu Solnym krzyżują się szlaki WTRki i Velo Raba.

    Uście Solne to niegdyś miejscowość o dużym znaczeniu – port przeładunkowy, z którego sól płynęła dalej na północ do Gdańska. Obecnie dość senna miejscowość. Oprócz naprawdę duży czworoboczny rynek, przy którym zachowało się jeszcze kilka drewnianych budynków pamięta pewnie jeszcze czasy lepszej prosperity miasta.   

    Wróciłam na wiślaną trasę. Doskonały asfalt, zero ruchu samochodów, ładne krajobrazy. Łąki, pola, uprawy. Wisłę widać często, choć nie cały czas. Dzieje się tyle, ile dziać się powinno czyli na pozór nie dzieje się nic. Boćki wydreptują ścieżki po polach świeżo skoszonej trawy – upodobały sobie tą okolicę nie bez powodu.  Na jabłonkach właśnie dojrzały moje ukochane papierówki, pierwsze jabłka każdego sezonu. Zboże dojrzewa, rolnicy doglądają upraw, żniwa za pasem.

    widok na drugą stronę Wisły – hotel w Hebdowie

    A właśnie – bociany upodobały sobie te okolice –  w położonej kilka kilometrów od wału wsi Niedzieliska, gdzie przylatywało ich bardzo dużo bocianów białych stała się wioską bocianią. Co roku w pierwszy dzień wiosny odbywa się tu podobno „powitanie bociana” a w sierpniu ściągają tu turyści, by podglądać sejmiki odlatujących na zimę ptaków.

    Strasznie lubię bociany, szukając też ciekawostek skręciłam w te okolice. Bocianów było dużo wszędzie, w samych Niedzieliskach jakby mniej niż się spodziewałam.

    Przy polnych drogach dojrzewającym zbożem malowanych mnóstwo kapliczek. Na rozstajach dróg, czasem w obrębie czyjegoś podwórka.. Nic to niby nadzwyczajnego, że w Polsce przy drodze kapliczki stoją, ale tu jest ich mnóstwo i są niezwykłe. I każda inna. Inna od tych z Mazowsza czy Podhala, małopolska kapliczka to rzeźby, małe dzieła sztuki, ręką ludzka wieki temu pieczołowicie wyrzeźbione, teraz widać kolory świeże, odnowione.  

    Gdzieś w centrum obszaru zamykanego od północy przez Wisłę a od wschodu przez Dunajec znalazłam następną ciekawostkę – Dwór we wsi Dołęga, oddział muzeum w Tarnowie. Prezentuje się jakby żywcem wyjęty z powieści i filmu „Noce i dnie” – nic, tylko wypatrywać Barbary i Bogumiła Niechciców. Miejsce – w końcu to muzeum – wygląda na zadbane, w środku zachowane eksponaty z typowego dworu mieszczańskiego z 1800 wieku, Dworek jest typowym przykładem polskiej wiejskiej rezydencji szlacheckiej z XIX w. Na ekspozycji zwiedzać można salon, w którym znajdują się meble z epoki, a także fotografie, obrazy (m.in. Stanisława Wyspiańskiego) i pamiątki po mieszkańcach.. ale godziny zwiedzania krótkie.

    pole namiotowe Dołęga

    Czasem prawo Murphego nie działa i znajdujesz coś, czego Ci potrzeba w odpowiednim momencie.. Tadam! Naprzeciwko muzeum nowiuśkie pole namiotowe! I do tego bezpłatne! I choć mogłam jeszcze z godzinkę pokręcić postanowiłam zostać. Klucze do pola są u kustosza muzeum, który przyszedł, otworzył, zapewnił ze jest bezpiecznie i chciał poczęstować opałem na ognisko… W środku jest pawilon  – toalety i prysznice – niestety wciąż nie doprowadzono prądu wiec nie ma też ciepłej wody, ale to co jest wystarcza.

    Praktycznie: W tym rejonie niestety nie jest zbyt łatwo z noclegiem. Inną opcją w tej okolicy jest agroturystyka „Kogutowo” w Miechowicach Wielkich 3 km od trasy Wiślanej i Velo Dunajec. Miejsce na końcu wsi, sielsko i cicho, powstało w starej drewnianej chałupie i jest jeszcze dość surowe, powstało dopiero w tym roku i wciąż przechodzi zmiany, ale to co najważniejsze – łózko, woda, fajne miejsce na namiot, spokój i cisza jest a właściciel jest bardzo przyjazny cyklistom.

    Powiśle Dąbrowskie

    Odkąd opuściłam Niepołomice i Bochnię, pomiędzy WTRką a Tarnowem na Powiślu Dąbrowskim na południe od Wisły, jechałam przez miejscowości, o których nigdy nie słyszałam. Szczurowa. Żabno. Uście Solne i Ujście Jezuickie.  Człowiek tak się rozhulal po świecie a na mapie kraju wciąż odkrywa turystyczne białe plamy.

    Na tym odcinku nie wracam już na WTRkę, cos za coś, wiem, że prowadzi niemal cały czas wałami aż do Demblina. Na pewno będąc tam podjechałabym na cypelek powstały w miejscu gdzie Dunajec wpływa do Wisły – kolor wody z obu rzek różni się, choć pewnie najlepiej jest to widoczne z góry. Zgodnie za radą lokalnych mieszkańców postanowiłam zobaczyć to miejsce od strony rzeki, z promu w Opatowcu.

    cypel wisła dunajec

    Na promie na Dunajcu w Wietrzychowicach zaczęło padać i nie wyglądało na to, że szybko się skończy. Te promy pamiętające czasy PRLu tez są taką lokalną atrakcją. Kurs trwa parę minut i wygląda dokładnie tak samo, jak w przy okazji innych promów na Wiśle, z których miałam okazję korzystać. Kilka kilometrów do Ujścia Jezuickiego prowadzi drogą lokalną, ale ruchu tu niemal nie ma.

    prom opatowiec

    Tam postanowiłam przeczekać deszcz w MOR „Ujście Jezuickie”. Ten chyba jest moim ulubionym MORem – położony blisko trasy ale na uboczu, obok jest boisko, sklep, remiza strażacka, ujęcie wody..  I tak sobie czekałam i czekałam, a że deszcz wracał a miejsce było fajne zeszło się kilka godzin. Nie lubię jeździć z deszczu jeśli nie muszę. Zaadaptowałam MOR na małe biuro, chmury z zacinającym deszczem ciągle wracały. Przejechałam tego dnia raptem 20 km, zupełnie inne miałam plany, ale tak tez bywa –  rozstawiłam namiot i zostałam na noc. Następnego dnia przywitało mnie słońce.  

    MOR Trasa Wiślana Uście
    MOR Uście Jezuickie

    – 35 lat nie byłem w Warszawie, pani powie zmieniła się? Zagadał lokalny pasażer na promie w Opatowcu, gdy jak to z lokalnymi zaczęliśmy rozmowę “o życiu”. Nieźle. Będąc niemal cały czas w ruchu nie zdawałam sobie sprawy ilu jest ludzi takich jak on, którzy przez całe życia nie ruszają się z miejsca i nie mają takiej potrzeby. 

    – A w zeszłym tygodniu była tu inna pani, też sama jechała, ale bagaż był większy! Dodał pan obsługujący prom.

    Niemożliwe.. Trudno mi uwierzyć, że ktoś ma większy bagaż niż ja. Fajne jednak jest to, ze obyło się bez krytyki. Mam taki bagaż jaki mam, potrzebne mi jest i już.

    W Opatowcu znalazłam potrzebny mi do szczęścia bankomat, kupiłam doskonałe świeże pieczywo w piekarni i przepłynęłam ponownie do Ujścia Jezuickiego kontynuować trasę – najdłuższym odcinek WTRki wałami jest tutaj, to ok. 30 km.

    Znajoma polecała przejazd na drugą stronę Wisły, aby obejrzeć ciekawy Nowy Korczyn (most w budowie, trzeba przeprawić się promem), ale z powodu wczorajszego postoju odpuszczam sobie, bo czas nie jest z gumy, zwłaszcza, że będę jechać w przeciwną stronę, by odwiedzić  jedno z najbardziej wyczekiwanych miejsc na trasie Wiślanej – Malowaną  kwiaty Wieś –Zalipie.

    – Japończycy tu autokarami zjeżdżali! Emocjonowała się napotkana gospodyni, która zapraszała do oglądania wnętrza (wypada zostawić drobną kwotę). A w tym roku bez porównania, niemal pusto.

    No pusto nie było, po wiosce kręciło się trochę turystów – ja akurat zdecydowanie wolę takie klimaty niż autokary pełne ludzi.

    – Mam rezerwacje do końca sezonu dodała pani Maria, która w jednym z malowanych domków urządziła agroturystykę. Chyba w tym roku jest więcej turystów, dodała. Niestety nie mogłam zobaczyć wnętrz, bo mieszkali goście, ale za zgodą właścicielki weszłam na podwórko, aby oberzjec te cudeńka, autentyczny dom dziadków właścicielki agroturystyki. 

    Zalipie agroturystyka
    Agroturystyka “U Babci”

    – pani idzie teraz obejrzeć kościół parafialny, to niedaleko! Dodała pani Maria na odchodnym. Kościół, remiza strażacka, szkoła podstawowa.. wszędzie wokół kwieciste motywy.. choć nie każdy dom jest malowany.

    Kośćiół Zalipie

    Zalipie jest wyjątkowe, bo nie skansen, a normalna wieś. Malowanie kwiatowych wzorów nie tylko na domach, ale w ich wnętrzach, obejściu drzwiach, przedmiotach to żywa wciąż żywa i kultywowana tradycja. Nigdzie na świecie nie spotkałam podobnego miejsca. Tradycja ta wzięła się podobno z zamalowywania brudnych miejsc na domowych paleniskach, została rozpropagowana przez mieszkankę wioski, Felicję Curyłową na początku XX wieku. To ona zorganizowała konkurs „Malowana Chata”, który w Zalipiu odbywa się do dziś co rok w weekend po Bożym Ciele. Pewnie ta nutka konkurencji sprawia, że tradycja malowania kwiatowych wzorów ta ma się w Zalipiu tak dobrze.

    Była zagroda Felicji Curyłowej to obecnie oddział muzeum okręgowego w Tarnowie. Tu też obowiązują nowe porządki związane z pandemią – na zawsze zapamiętam tą podróż J – wchodzi się o pełnych godzinach no i wnętrza nie są udostępniane, ale można spojrzeć przez okienko.

    chaty Zalipie wnetrze

    Jest jeszcze Dom Malarek – czyli miejscowy dom kultury, połączenie informacji turystycznej, sklepu z pamiątkami, pracowni, gdzie można podejrzeć sztukę malowania a nawet samemu spróbować.

    Lokalne inicjatywy c.d

    Z Zalipia wracam na Wiślaną Trasę Rowerową i już bez skoków w bok dojeżdżam do Szczucina. Piękna ścieżka wałem kończy się dość brutalnie przy moście, którym prowadzi bardzo ruchliwa droga wojewódzka. Jeśli miałabym zamiar jechać na północ wzdłuż Wisły, nie byłoby już tak łatwo. Ja jednak bardzo chciałam jeszcze zobaczyć Tarnów, bo to następna biała plama na mojej turystycznej mapie Polski.

    Ewcyna Wiślana Trasa Rowerowa
    Początek – albo koniec Wiślanej Trasy Rowerowej w Szczucinie
    MOR w Szczucinie
    Muzeum Drogownictwa Szczucin

    W Szczucinie jeszcze rzut oka – niestety tylko przez płot na Muzeum Drogownictwa, w którym znajduja się wszelkie pamiątki związne z budownictwem drogowym i choć szczególnie mnie to nie ineresuje to miejsce wygląda ciekawie –  w szczególności dzieci i młodzież mieliby co robić. Ponownie nie udaje mi się wyrobić czasowo na godziny otwarcia (tylko do 15tej!).

    Praktycznie: W Szczucinie można przenocować, hotel-restaruacja Sovrana ma nawet przystęne ceny, ale w piątki i soboty zazwyczaj odbywają się tam wesela i nie ma miejsc.

    Tarnów

    Podobno Tarnów to polski biegun ciepła. Ja miałam przed oczami renesansową zabudowę rynku i bryłę ratusza. Jest bardzo charakterystyczna – renesansowa, o czym świadczy zwieńczenie attykami, ale zachowały się gotyckie elementy. 

    Ratusz na rynku w Tarnowie

    Muzea Tarnowa niestety są w większości pozamykane, ale gdzieś tam miałam odrobinę szczęścia – była niedziela, i właśnie w niedzielę, a o godzinie 12.00 odbywają się bezpłatne spacery z przewodnikiem po głównych zabytkach miasta. To dobrze spędzone 1,5 godziny. Rower można wprowadzić do budynku, w którym mieści się informacja turystyczna i bezpiecznie zostawić.

    Praktycznie: Podczas podróży zawsze staram się odwiedzić lokalną informację turystyczną, przejrzeć materiały drukowane, dopytać, czasem trafią się jakieś ciekawe mapy. Bezpłatne spacery – zwiedzanie miejsc są coraz częściej organizowane.

    Noclegi: W Tarnowie baza noclegowa jest dobrze rozwinięta, ale dominują droższe opcje. Jest tam dobry kemping “Pod Jabłoniami”, ja zdecydowałam się na niewiele droższą opcję – pokój w Centrum Kształcenia OHP (50 PLN) – bez fajerwerków, ale czysto, cicho i jest kuchnia.

    Dawna łaźnia żydowska (mykwa) w Tarnowie

    Mnie chyba najbardziej zainteresował szlak żydowski w Tarnowie. W całym regionie mieszkało dużo wyznawców judaizmu, a na ulicach wciąż jest mnóstwo znaków i symboli, które świadczą o tym, jak ważną część tutejszej społeczności stanowili. Nie tylko tej zajmowali się handlem, ale należeli do elity kulturalnej i intelektualnej miasta. Żydowska łaźnia rytualna – mykwa, wzniesiona w 1904 r. w bardzo nietypowym stylu – mauretańskim, to obecnie siedziba restauracji (po rewolucjach Magdy Gessler) i biur, niestety to dość zaniedbany budynek. Ogromna szkoda, jest naprawdę wyjątkowy. Miejsce to też odegrało rolę w smutnym okresie – drugiej wojny światowe. To tutaj 13 czerwca 1940 r. Niemcy zamknęli 753 więźniów z tarnowskiego więzienia, którzy następnego dnia zostali wywiezieni do obozu KL Auschwitz, w którym brał udział m.in. artysta Marian Kołodziej, którego wystawa w Harmężach koło Oświęcimia zrobiła na mnie tak duże wrażenie. Wydarzenia te upamiętnia pomnik stojący naprzeciwko łaźni oraz obecna nazwa placu: Więźniów KL Auschwitz.

    Bima Tarnów
    Bima w Tarnowie, jedyna pozostałość po synagodze

    Symboliczna jest też Bima, czyli podwyższenie, z którego odczytywana jest tora w synagodze. Jest to jedyny zachowany fragment zniszczonej przez Niemców najstarszej, siedemnastowiecznej, tarnowskiej synagogi.

    No i cóż, w Tarnowie skończyłam wycieczkę po regionie, której szkielet wyznaczała Wiślana Trasa Rowerowa. Miałam wrażenie, że tylko prześlizgnęłam się po tym pięknym mieście. Miałam plany, aby pojechać Velo Dunajec i poznać okolice Ciężkowic, ale musiałam wracać .. no, co się odwlecze..

    Podsumowanie

    Czy warto jechać Wiślaną Trasą Rowerową w Małopolsce? No i jak wypada porównanie z Koreą Południową?

    Pewnie, że warto. To póki co najdłuższy fragment trasy rowerowej w Polsce, jaki znam, której infrastruktura służy jedynie rowerom. Fragmenty, które prowadzą wałami wiślanymi mają standard europejski, nie ustępuje ścieżkom i infrastrukturze w Korei Południowej. Jest idealna zarówno dla cyklistów na kolarzówkach, jak i rodzin, no i podróżników rowerowych. Najlepiej jednak zaadoptować jej fragmenty na krótsze wycieczki.

    Rzecz jasna, trasa poprowadzona wałami wiślanymi ma swoje plusy i minusy. Odseparowanie od ruchu samochodowego i bezpieczeństwo to ogromna zaleta. Trasa jest łatwa, niewymagająca – jest płasko.

    Minusy? Trzeba zwracać uwagę na pogodę – kierunek wiatru (w Polsce dominują zachodnie, ew. północne bądź południowe, rzadko ze wschodu), słońce w godzinach południowych też może być szkodliwe, może nie być się gdzie schronić przed deszczem.

    Objazdy. Wciąż trwają prace remontowe na wałach rzecznych, no i w okolicach Krakowa bywa kiepsko z oznakowaniem.

    Fragmenty trasy są poprowadzone drogami lokalnymi. Szczerze mówiąc, nie jest to dla mnie problem, wręcz urozmaicenie, drogi są z reguły naprawdę spokojne, ale dla rodzin z dziećmi to może być istotna informacja.

    No i główny minus – te ponad 200 kilometrów Wiślanej Trasy Rowerowej to wciąż mało! 🙂

    Zaplecze turystyczne – zwłaszcza na wschód od Krakowa jest słabe. Nie ma za dużo miejsc noclegowych, knajp, sklepów. Ponownie – mi to aż tak bardzo nie przeszkadza, mam namiot dużo miejsca w sakwach na zapasy, ale zapewne są osoby, które chcą mieć wszystko zaplanowane i nie wozić ze sobą za dużo.

    Niektórzy stwierdzą też, że na dłuższą metę bywa nudno, nic się nie dzieje, nie ma zjazdów ani podjazdów. Co kto lubi. Nic nie stoi na przeszkodzie, by zaadoptować trasę jako szkielet mniejszych wycieczek, robić pętle, albo jeździć zygzakiem jak ja. Oglądać pejzaże i zabytki mało znanego – zwłaszcza od strony wschodniej – fragmentu Małopolski. Fanów jeżdżenia po płaskim również znam dużo.

    A na zakończenie – mały filmik z trasy https://youtu.be/sbaaJBlJQqw

    Spróbujcie sami. Małopolska na rowery! A o odcinku na zachód od Krakowa można przeczytać tutaj.

    3 sierpień 2020 11 comments
    0 FacebookEmail
  • EuropaPolska

    Wiślana Trasa Rowerowa w Małopolsce. Część zachodnia: Brzeszcze – Kraków (i okolice)

    by Ewcyna 27 lipiec 2020
    by Ewcyna 27 lipiec 2020

    Szwendaczowi rowerowemu niewiele trzeba. Dróg bardziej mniejszych niż większych, asfaltowych, szutrowych, kamienistych, na piasku też sobie poradzi. Kierunek podpowie mu wiatr, nastrój, inny cyklista bądź lokalny mieszkaniec, czasem wytyczony szlak rowerowy a…

    0 FacebookEmail
Ewa Świderska Ewcyna
Fot. Mateusz Skwarczek/Agencja Gazeta

Witaj na moim blogu! To strona o podróżowaniu solo rowerem w damskim wydaniu i życiu w drodze. Poznaję i opisuję świat, innych i siebie. Nieco więcej o mnie znajdziesz tutaj. Jeśli chcesz mi wirtualnie towarzyszyć - zapraszam!

Częściej kręcę na fejsbuku – zajrzyj!

https://www.facebook.com/Ewcyna-217095148465193/

Instagram

ewcyna_com

I am not a fan of big humidity in the air. I sweat I am not a fan of big humidity in the air. I sweat a lot and on practical side the tent is wet in the morning. Sometimes it takes too long for it to get dry but then hopefully the sun will come out during the day. It's enough to find a proper spot, 10 minutes, all done! 
.
.
.
.
.
.
#apulia #italybybike #hobolife #womenonbikes #kobietanarowerze #campinglife #outdoorwomen #cyclinglife #travelblog #travelbike #freedom #outdoor #outdoorwoman #solowomancycling #solopodróż #solotraveller #biketouring #rowerem #onmybike  #polskieblogipodróżnicze #lifeontheroad #bikewander #outsideisfree  #solotravel #natgeotravel #worldbycycling #bicycletouring #cycling #bybike #lifeofadventure
While living in #valdorcia in Tuscany for a few mo While living in #valdorcia in Tuscany for a few months I've watched thousands of people visiting the same places to see the same views. The viewpoints were marked on google maps and mentioned on tourism sites. 
I didn't follow them, but this one close to #montepulciano I just came across. So why not to do a selfie there? 
Luckily being a #cyclist I wander around and see same beautiful, yet not full of people places.
.
.
.
.
.
#italybybike #toskania #toscana #tuscanygram #italiainbici #womenonbikes #kobietanarowerze #outdoorwomen #cyclinglife #travelbiker #outdoorwoman #outsideisfree #solowomancycling #solotraveller #biketouring #rowerem #onmybike  #polskieblogipodróżnicze #lifeontheroad #bikewander #outsideisfree  #solotravel #natgeotravel #worldbycycling #bicycletouring #cycling #bybike #lifeofadventure
Tuscany in the rain looks same gorgeous, but what Tuscany in the rain looks same gorgeous, but what if you are heading right on this direction?
That weekend I was chased by many #thunderstorms
.
.
.
.
. 
#italybybike #hobolife #valdorcia #italiainbici #kobietanarowerze #outdoorwomen #cyclinglife #travelblog #travelbike #freedom #outdoor #outdoorwoman #outsideisfree #solowomancycling #solotraveller #biketouring #rowerem #onmybike  #polskieblogipodróżnicze #lifeontheroad #bikewander #outsideisfree  #solotravel #natgeotravel #worldbycycling #bicycletouring #cycling #bybike #lifeofadventure #rain
The Padan lowland is probably the least attractive The Padan lowland is probably the least attractive part of Italy for cyclists.  Pros - it's flat and there are many beautiful cities and towns - like Modena, Ferrara, Padua, Ravenna and dozens of smaller ones.  Cons - because it is flat :) - and as we know, mountains, hills and some water do the job in the landscape.  Although the latter is in abundance here, it is not one of the most picturesque.
I've been here before so I wasn't going to spend any time cycling now. Having less than 3 days to get to the bus that was supposed to take me with my bike from Padua to the north, to the Czech Republic, I decided to spend two days in the Apennines - in the mountains 35 degrees heat is more tolerable.  Because for me the heat in this part of the world is unbearable.  This year it came too early, already in May - the grass on the Tuscan slopes is not green anymore, but yellow.  This is one of the reasons why I am coming north.  Turn off this oven !!! The obligatory for me 2-3-4 hour siesta in the shade does not help much when the air is still.  I also didn't see other beautiful cities like Florence, because it's even hotter there, and besides, the start of holidays in Italy (yes, that's it) and the long weekend (Republic Day on June 2) did their job - the crowds went on tour and you have to go  was somewhere to hide from them. 
Due to yet another train strike in Italy I had to postpone my departure, but this way I cycled and actually enjoyed it - the part of river Po lowland and visited some new places like Ferrara.
Today it's cloudy in Padua and it's about to start raining.  Italy is crying that I'm leaving after half a year.. What do I say?  I am happy and sad at the same time.  Anyway- arrivederci, a presto!
.
.
.
.
.
 #italybybike #hobolife #padova #italiainbici #womenonbikes #kobietanarowerze #outdoorwomen #cyclinglife #travelblog #travelbike #freedom #outdoor #outdoorwoman #outsideisfree #solowomancycling #solopodróż #solotraveller #biketouring #rowerem #onmybike  #polskieblogipodróżnicze #lifeontheroad #bikewander #outsideisfree  #solotravel #natgeotravel #worldbycycling #bicycletouring #cycling #bybike #lifeofadventures
Puglia is not just about the sea and the coast. It Puglia is not just about the sea and the coast. Its carst hills are full of #caves. You can still find those that were inhabited for centuries, not just houses but churches with paintings etc. 
#Matera is a town already in #Basilicata region but right on the border with Puglia, hence visited once there. A #UNESCO heritage as its inhabitants used to live in the cave houses. I was told one of Bond films was done here, but I don't watch Bonds.. The view from the canyon is spectacular but it was do windy I could hardly hold myself and the camera!
.
.
.
.
.
#italybybike #hobolife #puglia #womenonbikes #kobietanarowerze #outdoorwomen #cyclinglife #travelbike #freedom #outdoorwoman #outsideisfree #solowomancycling #solopodróż #solotraveller #rowerem #onmybike  #polskieblogipodróżnicze #lifeontheroad #bikewander #outsideisfree  #solotravel #natgeotravel #worldbycycling #bicycletouring #cycling #bybike #lifeofadventure
Yesterday I took a trip through the Val d'Orcia. I Yesterday I took a trip through the Val d'Orcia. I've been living on its outskirts here in central #Tuscany in #Italy for several months but still have a lot to see or visit again.  I was also waiting for longer and warmer days, because those uphills are challenging! 
Val d'Orcia is an extraordinary area. Like a huge postcard.  So picturesque and characteristic that the valley has even received UNESCO heritage status. Why? "Val d’Orcia is an exceptional reflection of the way the landscape was re-written in Renaissance times to reflect the ideals of good governance and to create an aesthetically pleasing picture. The Val d’Orcia distinctive landscape comprises a network of farms, villages and towns reflecting the Renaissance agricultural prosperity, the mercantile wealth of Sienna, the need for defence, and a utopian aesthetic. The working landscape of fields, farms, trees, and woodlands, is interspersed with low, conical hills on the summits of which are situated towns and villages.."
I have planned a climb towards Pienza for the afternoon- to ride with the sun, the hills grow in beauty with every shadow on them.
 - the way of the Gladiator?  After all, there are beautiful roads everywhere!  I replied to one of the threads on FB, seeing someone posting photos of the same shot of the cypress-lined road again.
But in fact, the "Gladiator's Way", which is the place, where the scene from the movie Gladiator (which I have not even seen) was filmed, is one of the most beautiful.  It is also very Instagrammable and people wanting to see it are plenty (the road is blocked fortunately for cars, you can go on foot) but I didn't meet anyone.  I was busy pushing my bike up the steep mountain where Pienza is nestled.  Ufff! Only when I turned my head I saw this zigzaging path dotted with cypruses with Monte Amiata in the background. 
.
.
.
.
.
 #italybybike #valdorcia #unesco #gladiatorway #hobolife # #womenonbikes #kobietanarowerze #outdoorwomen #cyclinglife #travelblog #travelbike #freedom #outdoor #outdoorwoman #outsideisfree #solowomancycling #solopodróż #solotraveller #biketouring #rowerem #onmybike  #polskieblogipodróżnicze #lifeontheroad #bikewander #outsideisfree
Puglia is a kingdom of baroque architecture. Facad Puglia is a kingdom of baroque architecture. Facades, interiors, palaces, houses, statues in every single town so rich in ornaments. The more inland you go the more authentic and interesting the towns are. Made of "pietra Leccese" - the yellowish stone from Lecce area is its characteristic. Do different from the north. 
.
.
.
.
. 
#apulia #italybybike #galatina #salento #puglia #womenonbikes #kobietanarowerze #outdoorwomen #cyclinglife #travelblog #travelbike #freedom #outdoor #outdoorwoman #outsideisfree #solowomancycling #solopodróż #solotraveller #biketouring #rowerem #onmybike  #polskieblogipodróżnicze #lifeontheroad #bikewander #outsideisfree  #solotravel #natgeotravel #worldbycycling #bicycletouring #cycling #bybike
Looks like Instagram is not much updated. It's bee Looks like Instagram is not much updated. It's been 3 weeks nearly I've been touring around Puglia region, the end of the Italian pennisula "heel". Was here in the winter and came back to see more.  Truly, I'm in awe. 
Even though it last week the wind blew mercilessly, it rained heavily pretty often the predominating colours are blue, emerald and yellowish white of the stone used to construct the houses and multuple churches in baroque style. It was here in #Salento, where I found the most beautiful beaches in Italy. To enjoy peaceful roads I just went inland - there are hundreds of quiet roads among the olive groves to explore.
Let me just enjoy peacefully the last few days before returning north. The summer finally arrived and had a first swim this season! 
.
.
.
.
.
#apulia #italybybike #hobolife #puglia #womenonbikes #kobietanarowerze #outdoorwomen #cyclinglife #travelblog #travelbike #freedom #outdoor #outdoorwoman #outsideisfree #solowomancycling #solopodróż #solotraveller #biketouring #rowerem #onmybike  #polskieblogipodróżnicze #lifeontheroad #bikewander #outsideisfree  #solotravel #natgeotravel #bicycletouring #cycling #bybike #lifeofadventure
“Eroica is the cycling manifesto of the past. T “Eroica is the cycling manifesto of the past.  The race takes place every year at the beginning of October, mainly on dirt roads, the so-called  Strade Bianche (white roads) in the Chianti and Crete Senesi (Sienese clays) areas in Tuscany region, Italy. You can only take part in the race on a vintage bike .. ”here's what you can read when searching the internet for" Eroica "+ bicycle. Although my bike is 8.5 years old and it cannot be called historic, but the fact that I have been living two kilometers from the Eroica route for almost 3 months is obliging.  I have already covered a lot of white roads, but this one is unique.  I went out to explore. 
 I will take shortcuts, I decided, looking at the dotted lines of side roads winding through the hills.  And "thanks" to this, soon after that, the wheels of the bicycle and the soles of the shoes were covered with rusty slime.  The beauty of Crete Senesi is indisputable, but those jagged and cracked hills called "calanche", where motorbikes raged on such beautiful days as today and at viewpoints there were queues for the next Instagram photo - it's nothing but clay and the last two days it was raining  a lot of…
 Strade bianche is white gravel.  I know Poland, routes of Lithuania and Latvia.  I do not like these roads - it is steep, it is easy to break down, and when a car passes, you are covered with white dust.  Multiply by the number of cars - there are a lot of them on weekends.  But their charm lies in the surrounding hills.  Up - down, up - down… it's hard, but gosh - it's phenomenal! There is also a race called Nova Eroica, you can take part in it on any other bike.  Interested in vintage atmosphere or an ordinary one? Google it, sign up and arrive in the vicinity of Siena on the first weekend of October.  Or come just like that for a ride or - to push the bike;) Anytime!
.
.
.
.
#eroica #italiainfotografia #stradebianche #cretesenesi #valdorcia #italybybike #bici #toscanadascoprire #womenonbikes #kobietanarowerze #outdoorwomen #cyclinglife #travelblog #travelbike #freedom #outdoor #outdoorwoman #outsideisfree #solowomancycling #solopodróż #solotraveller #biketouring #rowerem #onmybike #bybicycle #toscanagram
Load More... Follow on Instagram

Gdzie jestem?

Click to open a larger map

Wkrótce jadę do?

Włochy

Najpopularniejsze wpisy

  • Sandały do turystyki rowerowej – Teva, Keen, Source, Shimano.. jakie wybrać?
  • Ewcyna
  • Niezbędnik czyli co mi się przydaje w podróży?
  • Podróż solo rowerem przez Iran okiem kobiet (Solo woman cycling in Iran – is it a no-no)
  • Wiślana Trasa Rowerowa w Małopolsce. Część wschodnia: Kraków – Szczucin (i okolice)
  • Podróże
  • Rowerem przez Pomorze Zachodnie – Stary Kolejowy Szlak (Kołobrzeg – Złocieniec)
  • Rowerem w świat – poradnik dla kobiet
  • Wiślana Trasa Rowerowa w Małopolsce. Część zachodnia: Brzeszcze – Kraków (i okolice)
  • Azja rowerem praktycznie

Kategorie i tematy

Albania Armenia Azerbejdżan Azja Bez kategorii Bliski Wschód Bośnia Bułgaria Bułgaria rowerem Chiny Chorwacja Czarnogóra Czarnogóra/ Kosovo/ Macedonia/ Bułgaria Europa Filipiny Francja / Szwajcaria Grecja Gruzja Iran Japonia Jedwabny Szlak Kambodża Kaukaz Kirgistan Korea Południowa Laos Myanmar (Birma) Oman Polska Polska - Polska Wschodnia praktycznie PRZEMYŚLENIA Rumunia Serbia Tajlandia Turcja Ukraina Ukraina - Krym USA Uzbekistan Wietnam Węgry Włochy Włochy Zjednoczone Emiraty Arabskie

Ikony facebook, RSS, Mail

Archiwum

Zaglądam do

  • Bicycle.pl
  • WorldBiking.info
  • Cycling Duch Girl
  • Podróżerowerowe.info

Tagi

Azja rowerem Bałkany rowerem Birma Birma rowerem Burma by bike China by bike Chiny Chiny rowerem cycling Burma cycling China cycling Japan cycling Korea cycling Laos cycling Myanmar cycling Philippines cycling USA ewcyna Filipiny rowerem Grecja rowerem Hokkaido Japan by bike Japonia Japonia rowerem Kambodża rowerem Kambodża rowerem. rowerem po Azji Korea by bike Korea rowerem Laos Laos by bike Laos rowerem Myanmar by bike not for speed Philippines by bike podróże rowerem Polska rowerem rowerem po Azji samotna podróż rowerem Tajlandia Tajlandia rowerem Urumczi USA rowerem Wietnam rowerem Włochy rowerem Xinjiang Yunnan

Wesprzyj moją podróż

Lubisz moje wpisy, uważasz, że są przydatne i masz ochotę wesprzeć moją podróż? Kliknij guzik "donate". Dziękuję!
  • Facebook
  • Instagram
  • Email
  • Rss

@2019 - All Right Reserved. Created by WP Doctor


Back To Top
Ewcyna
  • BLOG
  • Ewcyna
  • KRAJE
    • AMERYKA PÓŁNOCNA
      • USA
    • Azja
      • Turcja
      • Kirgistan
      • Japonia
      • Filipiny
      • Myanmar (Birma)
      • Chiny
      • Korea Południowa
      • Tajlandia
      • Laos
      • Kambodża
      • Wietnam
      • Uzbekistan
    • Polska
    • Bliski Wschód
      • Zjednoczone Emiraty Arabskie
      • Oman
      • Iran
    • EUROPA
      • Bułgaria
      • Grecja
      • Włochy
      • Rumunia
      • Ukraina
      • Ukraina – Krym
      • Węgry
      • Francja / Szwajcaria
      • Czarnogóra/ Kosovo/ Macedonia/ Bułgaria
  • PRAKTYCZNIK
    • Kraje
      • Japonia praktycznie
      • USA
      • Birma (Myanmar)
    • Azja rowerem praktycznie
    • Niezbędnik czyli co mi się przydaje w podróży?
    • This is a men’s world.. czy kobieta w samotnej podróży musi się bać?
    • Odzież zimowa na rower – co się sprawdza?
    • Sandały do turystyki rowerowej – Teva, Keen, Source, Shimano.. jakie wybrać?
    • Sprzęt i akcesoria w podróży rowerem – co mi się przydaje?
    • Transport roweru samolotem – jak to ogarniam? Moje doświadczenia
    • Rowerem w świat – poradnik dla kobiet
  • Podróże
  • WSPÓŁPRACA
  • WYDARZENIA
  • MEDIA
 

Loading Comments...