W porze tajfunu

by Ewcyna

Zupełnie nieoczekiwanie jak na ta porę roku (podobno sucha) naciągnął tajfun (spokojnie – dużo słabszy niz ten ostatni), który zawisł nad najbardziej na południe wysuniętą wyspą Filipin – Mindanao. Spowodował tam spore zniszczenia: osunięcia ziemi i podtopienia, ale na szczęście w regionie gdzie przebywam tj. zachodnim wybrzeżu wysp Visayas objawił się początkowo potężnym deszczem i wiatrem, w następnych dniach natomiast jedynie ciężkimi wiszącymi chmurami, dużym wiatrem – choć na szczęście głównie w plecy no i temperaturą w okolicach 24-26 stopni. Jak ja to lubię! Pod względem klimatycznym czuję się teraz iście europejsko – wyjęłam bluzę a nawet raz użyłam wiatrówki.

Zostałam na 4 doby uziemiona w mieście Bacolod na wyspie Negros, ale nie była to ciężka odsiadka. Miasto jest wielce przyjemne no i nie mogę narzekać na brak osób, oferujących mi nocleg – pierwsze dwie noce spędziłam u warmshowera pastora Glenna a na następne dwie przetransferowałam do drugiego, Gerarda – zapalonego cyklisty pochodzenia chińskiego. Nocleg oferował tez mieszkający w Bacolod Mariusz, ale, jako, ze że już takowego nie potrzebowałam – spotkaliśmy się jedynie i pogadaliśmy.

Szczególnie w pamięć zapadł mi Gerard, który – jak to często bywa Chińczycy – ma wiele zajęć i biznesów. Wiedzie mu się nadzwyczaj dobrze i chwali sobie życie na Filipinach, gdzie – jak twierdzi – za bardzo się nie przemęcza, robi to, co chce i kiedy chce. Podobną opinię wyrażali liczni przyjaciele Gerarda, którzy niemal co wieczór w salonie jego nowego domu spotykają się aby picować i naprawiać swoje odpicowane już rowery marek typu Specialized czy Scott. Taka swoista rowerowa komuna. Nie bez ulgi też zobaczyłam, że na Filipinach można także żyć na poziomie powiedzmy podwyższonym.

Ważnym wydarzeniem ostatnich dni było także spotkanie z Yanem – młodym podróżnikiem rowerowym z Chin i jego dziewczyną. Nie było to jedynie spotkanie na szlaku – poznaliśmy się wirtualnie już wcześniej. Yan jest z Szanghaju, należy do warmshowers i traf chciał, ze wysłałam do niego prośbę o nocleg. Od słowa do słowa i okazało się, że Yan nie może nas ugościć bo.. zaczyna roczną podróż po Azji i własnie leci .. na Filipiny. Byliśmy zatem w kontakcie i udało nam się spotkać właśnie teraz. Nie długo, bo jechaliśmy w przeciwne strony, ale udało nam się wymienić parę zdań na temat rowerowania po Filipinach. Nasze spotkanie było wielkim wydarzeniem w wiosce, przez ktorą przejeżdżaliśmy – nie tylko dla lokalnej społeczności. Choć dużo tu roznych dziwolągow na rowerach to takie nie zdarzają się tu często.

Doświadczenia Yana są w dużej miere odmienne od moich. Jako młodzi globtroterzy mają wybitnie okrojony budżet. Praktycznie tylko kilka razy płacili za noclegi, bo z założenia ciągle gdzieś się wkręcają do ludzi.. jeżdżą jakieś 40-50 km dziennie a potem łapią stopa.. no i nikt za nimi nie krzyczy „give me money”… i takie tam. Ja niestety z moimi blond włosami, niebieskimi oczami i wypasionym drogim rowerem mam na pierwsze imię KARTA a nazwisko KREDYTOWA. Oczywiście wcale mnie to nie dziwi, ale na dłuższą metę jest dość uciążliwe. Wczoraj nawet spytałam dzieciaka „a dlaczego miałabym Ci dac pieniądze?”. Na co on odpowiedział „ponieważ no bo nie wiem” (because I don’t know). Taaaak.
Na szczęście Yan mnie pocieszył, że dla odmiany z moją powierzchownością bez problemu mogę znaleźć pracę w Chinach, bo do tego właśnie wystarczy fakt, że się nie jest Azjatą a kolor skóry nie jest ciemny. Płaca jest podobno także całkiem przyzwoita. Czuję zatem się pocieszona.

You may also like

8 comments

PiotrK 19 styczeń 2014 - 19:50

Hej Niebieskooka Blodie,
no cóż, w Azji to rzadko spotykana kombinacja, więc wzbudza na ogół duże zainteresowanie. Czadowe fotki z tymi dzieciakami.
Chętnie bym się zamienił nawet na te 28-29 stopni w cieniu za nasze -5 w słońcu, nawet bym dołożył cały śnieg jaki teraz tutaj mamy. Wydaje mi się, czy byłoby dobrze podnieść nieco sakwę na kierownicy, bo się obsunęła?
Trzymaj się zdrowerowo.
Historia z Yanem jest super.

Reply
Stanisław 19 styczeń 2014 - 20:35

” Nie pozwól , by choć jeden dzień umknął ci bez wspomnień i zbieraj je jak cenne skarby. Bo to są skarby. Wspomnienia to cudowne drzwi. One uczą , pomagają i strzegą . Kiedy na coś patrzysz nie ograniczaj się tylko do patrzenia. Zobacz to. Naprawdę zobacz to. A jeśli to zapiszesz , ktoś inny będzie miał szansę to zobaczyć”. Robert McCammon – „Magiczne lata”

PS A fotki z dziećmi – rewelacyjne!!!

Reply
Beata /Szczecin 20 styczeń 2014 - 14:27

Hej Ewa ,
ja za to z Jankiem Klepackim lecę rowerowo na Kube, juz 5 marca. ja niestety tylko na 2,5 tygodnia.Janek zostaje dłuzej …no bo ma czas i nie potrzebuje urlopu . Twoje opowiesci ..cudne , a pogodna … nic tylko zazdrościć .Dzisiaj rano jak przeszłam sie z parkingu do pracy to myslałam ,ze mi uszy odpadną .Pozdrawiam

Reply
Beata /Szczecin 20 styczeń 2014 - 14:30

A jak byłam w Kenii i pytałam w podobnym tonie jak Ty tzn. dlaczego mam dac pieniądze…to Pani odpowiedziała ,ze napewno jestem bogata bo….przyleciałam samolotem .

Reply
ewcyna 21 styczeń 2014 - 03:34

Piotr, w Trójmieście macie śnieg? No to przygrzewa faktycznie..
Pogoda prawie się nei zmienia.. jestem w niezwykle ciekawym regionie, ale go nie poznam niestety. Wczoraj przyznam się bez bicia poszłam na prom z zamiarem płynięcia na wyspę Bohol, posiedziełam, podumałam i .. zrobiłam odwrót. Boję się wsiadać na te łajby, ostatnio ledwo przeżyłam :(…wieje jak cholera a wczoraj jeszcze padało. Dziś raczej nie mam odwrotu, choć mi się to bardzo nei podoba bo wciąż wieje ale kursuje jeden prom dziennie, wyspa Bohol podobno fajna, szkoda mi tracić czas.
Ale wciąz jest opcja, ze znowu pojadę do portu i nie wsiądę..
Beata – super, że lecisz na Kubę, wciąż w moich planach. Co do pytań o pieniądze, to faktycznie, wiem, ze dla większości ludzi tuttaj i pewnie potem jestem milionerką, nie o to chodzi.. jak uznam za stosowne to dam, tylko takie pytania i odpowiedzi sugerują, że obcokrajowcy są od dawania. Cieszy mnie, kiedy moge porozmawiać z tutejsyzmi ludźmi, czasami widać, że bardzo biedny, ale nic nie chce nic nie sugeruje, cieszy się, ze ktoś przyjehcał żeby zobaczyc jego kraj. Tu na Negros niestety dzieci i młodzież nie są do końca przyjazne.

Reply
Ela 24 styczeń 2014 - 14:43

Gorące pozdrowienia z zaśnieżonej i mroźnej (jakieś -15 będzie za oknem) Wawki 🙂 a w mieszkanku ciepło :))))))) z niecierpliwością czekam na kolejny post i kolejne boskie zdjęcia :)))))

Reply
Masa 25 styczeń 2014 - 08:51

Piękne jest to jak wiele osób chce pomóc widząc wędrowca! Trzymam kciuki i będę tu zaglądać jak tylko pojawi się nowa notka.

Reply
ewcyna 28 styczeń 2014 - 17:59

Masa – serdecznie witam, zasilisz męskie szeregi 🙂

Reply

Leave a Reply to Beata /SzczecinCancel reply