Shanghai nieowerowerowo

Chiny z lotu ptaka wyglądały malo zachęcająco. Najpierw pustynia, potem łyse pasma górskie a na koniec równie szarobury smog na Szanghajem, przez który nic nie można było dostrzec. Mój rejsowy KLM wylądował z opóznieniem (ale wylądowal) w związku z tym Zocha, która leciała z Wrocławia Lufthansa była przede mną. Kilka smsów i zlokalizowałysmy się bez trudu.
Pierwszy raz w Chinach, tak, to się czuje. Zapierające dech w piersiach wieżowce sąsiadują z malymi uliczkami, na których kwitnie handel dobrem wszelakim, jeżdża rozklekotane rowery i bezszelestnie sunące motorki. Swiatła na przejściu dla pieszych służą głównie dla ozdoby – póki co udało się ujść z zyciem :). Nie sposób było nie sprobowac specjałow z przydrożnych knajpek, najbardziej przypadły nam do gustu peirwozki wonton. Wielka micha w gorącym rosole za całe 5-6 zl.
Zaczęła się moja rowerowa przygoda z Azją. Nie wiem dokładnie ile potrwa i jak wieść będą szlaki. Częściowo plan na pierwsze pól roku jest określony wizami, które już zobie wyrobiłam – Chiny, Filipiny, Birma, Tajlandia. Bardzo chcę tez pojeżdzić po Korei, a moze tez wpaść do mojej ukochanej Japonii?
A tymczasem za kilka godzin lecimy do Manili na Filipiny, gdzie trzeba będzie sie zmierzyć ze zlożeniem nowego roweru i zacząć w końcu prawdziwe rowerowanie. Pierwsze 3-4 tygodnie z Zochą, co jest już niemal standardem, a potem sama tam gdzie koła się potoczą.