Jakiś czas temu post „Do you like sex..? Lydii, podróżniczki rowerowej z Holandii wzbudził dużą dyskusję na fejsbuku. Lydia opisuje zarówno dawne, jak i współczesne przypadki, głównie podczas podróży rowerem, kiedy to była nagabywana przez mężczyzn – czasem było to „niewinne” słowo, ale była tez niestety próba gwałtu. Większość panów czytających jej post na forum nie zdawała sobie sprawy z faktu, że takie rzeczy mogą mieć miejsce i mają, bo w podróży rowerem nic się nie zmienia – mężczyźni to wciąż mężczyźni a kobiety to kobiety. Oczywista choć nie zawsze jak się okazuje oczywista oczywistość. Zdziwiłam się wtedy, że oni nie wiedzą i obiecałam sobie, że opiszę także swoje historie z drogi. Nie były na szczęście aż tak drastyczne, ale nazwijmy to mało komfortowe.
JAPONIA. Niedzielny wczesny poranek w Hiroszimie, cisza, spokój, zero przechodniów – ulice są wymarłe jakby to nie była Japonia. Tym razem jestem bez roweru, chcę złapać tramwaj zatem idę na przystanek. Wpatruję się w rozkład jazdy i staram się wydedukować, kiedy przyjedzie tramwaj. Jakiś miły przechodzień podchodzi jak rozumiem po to, by mi pomóc. Wgapia się w tabliczkę razem ze mną, po czym.. łapie mnie za pupę, za przód też i puszcza się biegiem w głąb ulicy. Nie wiem czy bardziej mnie to wkurza, czy mimo wszystko śmieszy.. „co sobie potrzymałeś przez te dwie sekundy to twoje, facet” przebiega mi przez głowę, ale to raczej dla dodania sobie animuszu.
TAJLANDIA Pedałuję sobie równo i miarowo, gdy wymija mnie jakiś chłopaczek na skuterze. „Hello” krzyczy no to „hello” – odpowiadam. Pozdrowienia słyszę wielokrotnie w ciągu dnia zwłaszcza, ze to zupełnie nie turystyczna, środkowa część kraju, więc ludzie są z reguły bardzo przyjaźnie nastawieni do z rzadka tu widywanych obcokrajowców. Chłopak jednak zawraca, chyba się chce zagadać. Gdy przystaję, coś tam duka do mnie po tajsku pokazując na zagajnik nieopodal. Marszczę czoło, ale wciąż myślę, że chyba mi się wydaje. Z trudem przychodzi mi zrozumienie propozycji, bo to dla mnie niepojęte – temu dziecku jeszcze nawet pierwszy wąs się nie sypnął a ma czelność składać mi propozycje. Mnie, która na oko mogłaby być jego matką. Gdy dotyka mojego dekoltu już nie mam wątpliwości, wrzeszczę na gówniarza pokazując, żeby się zabierał, bo zaraz zadzwonię na policję. Za chłopakiem zostaje smużka dymu z szybko odpalonego skutera.
WIETNAM. Niby pedałuję wtedy w towarzystwie, ale przejeżdżając przez miasto jakoś gubię chłopaków. Stoję gdzieś na poboczu w cieniu i czekam, aż się zjawią. Jadący na skuterze młody Wietnamczyk tez się tam przystaje. No to co, zatrzymał się i tyle. No, ale on coś tam do mnie mówi. Mówi a potem pokazuje pieniądze. Nie, nie wydaje mi się, proponuje mi seks. Po nim również po chwili zostaje smużka dymu z szybko odpalonego skutera. Gdy opowiadam zajście towarzyszowi podróży najbardziej interesuje go jakiego koloru był oferowany mi banknot. „Nie byłaś ciekawa, na ile cię wycenił?” słyszę. How nice.
KAMBODŻA. Przejeżdżam przez wioskę, gdzieś tam przystaję, cos tam jem, jadę dalej i tak przez kilkanaście kilometrów tylko mam wrażenie, że w tysiącu skuterów co jakiś czas widzę ten sam. Nie, jednak nie wydaje mi się jednak – gdy na drodze robi się puściej, wioska się kończy i nikną domy widzę ponownie stojący na poboczu skuter a schowany nieco w krzakach właściciel się onanizuje. Nie, to wcale nie jest śmieszne.
GRECJA. W okolicach południa upał jest nie do zniesienia, zatem zazwyczaj szukam miejsca w cieniu, rozkładam matę i przeczekuję gorąc. Tym razem jest to ni to zagajnik ni to park – żadna dzicz, raczej miejsce piknikowe z kilkoma ławkami i stołami gdzieś na obrzeżach niedużej miejscowości. Kończę przygotowywać jedzenie, gdy podjeżdża samochód, wysiada z niego nieco zasuszony starszy facet, zabiera ze swojego auta prowiant i kieruje się wprost do „mojego” stołu. Nie mam ochoty na towarzystwo, ale faktycznie to miejsce było akurat najlepsze. Po jakimś czasie miły pan częstuje mnie zimnym arbuzem i kotletem domowej roboty. Zna kilka słów po polsku, coś tam żartuje, ale ze angielskiego nie zna to tez rozmowa się raczej nie uda. Generalnie jemy w milczeniu, ja jeszcze dostaję dokładkę arbuza, kotleta też, zatem ponownie dziękuję no i zaczynam się zwijać. Pan wyjmuje mały notatnik i prosi mnie o telefon. Ciekawe po co, jak nie jesteśmy w stanie dogadać się w żadnym języku. Z uśmiechem tłumaczę, że nie mam. A to co – pokazuje na mój telefon no bo wszak posiadam to ustrojstwo. „Ale nie mam numeru greckiego” staram się wytłumaczyć, chociaż numer grecki akurat mam. Pan jakoś zdaje się nie mieć z tym problemu. „Ewa telefon” wciąż ma w dłoni wyciągnięty notatnik. Ja, że nie, nie ma po co. „Ewa telefon” powtarza wielokrotnie a mi się już ulewa. Choć miałam jeszcze chwilę zostać pakuję się czym prędzej. „Ewa telefon”! Pan jest uparty. „Noooo, stop it!” moja mina, a wiem jaką potrafię mieć jak jestem zła, z pewnością nie zachęca do zawierania znajomości, ale z Greka wszystko jak widać to spływa. Wyjeżdżam wciąż słysząc za sobą „Ewa telefon!”. „A idź rzesz w cholerę” myślę sobie a to jego „Ewa telefon” brzmi mi w uszach do końca dnia. Musiał popsuć to całkiem miłe spotkanie.
Przypadków greckich ciąg dalszy. Niewielkie miasteczko, robię zakupy, widzę przechodzącego noga za nogą dziadunia. Ledwo idzie, szur, szur.. szur, szur… Po jakimś czasie siadam na placu, gdzie łapię wifi, gapie się zatem w komórkę a w tym czasie dziadunio doszurał również tutaj. Człapie powoli i ciężko podpierając się laską. Gdy jest blisko mnie staje i z zaciekawieniem patrzy, coś mówi. Nie znam greckiego, więc w takich momentach staram się zwyczajnie być miła – uśmiech na twarz i gest bezradności – nie rozumiem co pan do mnie mówi niestety! Dziadek dotyka moich włosów. Hmmm… No dobra, tutaj to raczej niespotykany kolor – w Azji tez zdarzało mi się, że ludzie o kruczoczarnych włosach chcieli dotknąć włosów blond. Chwila, moment! Facet stara się przyciągnąć moją głowę do swojej twarzy jednocześnie przyciągając moją rękę do swojego rozporka. No rzesz! Chyba Cię facet pogięło! Odpycham dziada, bo już nie myślę o nim jak o miłym starszym panu i prędko odjeżdżam.
Grecja obfitowała jak widać w takie przypadki, spotkanie z kierowcą tira opisywałam tutaj. Ah, jeszcze Czarnogóra jesienią ubiegłego roku! Facet, który namierzył mój rozłożony na dziko namiot i w kompletnych ciemnościach kręcił się w pobliżu, a ja sikając niemal po nogach ze strachu uciekłam zdecydowanie plasuje się w TOP 3 moich dziwnych spotkań z mężczyznami.
SERBIA. Chłodna listopadowa noc, trochę pada i nie chcę spać w namiocie zatem rozglądam się za jakimś schronieniem. Widzę guesthouse, jaka cena? pytam – 15 Euro mówi właściciel pokazując mi pokój. Czy nie może być 10? 15 to trochę dla mnie za dużo, zresztą nie zaszkodzi spytać. Ten na oko 60-letni facet bierze mnie wpół i mówi „jeśli pokochamy się trochę będzie i mniej”. Oh, doprawdy? Moje ciało warte jest aż 5 Euro zniżki? Odskakuję jak oparzona, posyłając mu wiązkę po polsku, po krótkim namyśle jednak decyduję się zostać każąc sobie dać inny pokój i zamykając drzwi na klucz.
I wreszcie – POLSKA! Kilka lat temu, kiedy jeszcze bałam się sypiać na dziko. Bieszczady, szukam noclegu, pojawia się jakaś agroturystyka, zatem to dobre miejsce do noclegu „na gospodarza”. Czy mogę rozstawić namiot? Ależ oczywiście, nie ma problemu, tam jest taka wiata, trawa przystrzyżona, proszę bardzo. Miło, przyjemnie, są jacyś goście i szykują grilla pod domem, ale wiata jest dość daleko i tam stawiam namiot. Bezpiecznie, prawda? Zasypiam, ale w środku nocy budzi mnie hałas. Kilku mężczyzn – czterech czy pięciu stoi wokół namiotu, świeci weń latarkami i.. udaje niedźwiedzie. Pijani w belę, ryczą, wyją, gadają głupoty i rzucają aluzje pod moim adresem. Zdecydowanie mają ubaw, a ja leżę zesztywniała ze strachu słysząc tylko jak wali mi serce a przez głowę przechodzą najgorsze scenariusze. Alkohol zmienia ludzi, nie wiem, co może przyjść im do głowy. Nie wiem, ile czasu to trwa, ale gdy w końcu oddalają się zataczając ze śmiechu, łapię plecak z dokumentami, kurtkę i biegnę do lasu. Siedzę tam półtorej godziny trzęsąc się nie wiadomo z czego bardziej – strachu czy zimna. Gdy od dłuższego czasu nikogo nie słyszę decyduję się wrócić do namiotu, ale już nie usypiam. Jak tylko wstaje świt zwijam się i wyjeżdżam. Żałuję jedynie, że nie poszłam „podziękować” gospodarzowi. Od tamtej pory moje noclegi u gospodarzy na podwórkach praktycznie się skończyły.
No i niestety IRAN AD 2018 – napad, próba gwałtu, sąd, a potem drugi napad i dużo za dużo niezdrowego zainteresowania mężczyzn . Przeczytajcie tutaj
Być może ktoś uzna, że to wszystko słabe jest, przecież nic się nie stało. Na szczęście nic się nie stało, ale na pewno nie było mi do śmiechu. Czułam strach, niechęć, złość. Jestem kobietą w podróży solo bo tak lubię podróżować i nie chce się bać. Takie, choćby niewinnie wyglądające sytuacje nie powinny mieć miejsca.
Żeby nie było. To nie jest tak, że czuję się w permanentnym niebezpieczeństwie, bo każdy napotkany pan czyha na moja kobiecość – wręcz przeciwnie, twierdzę, że kobieta podróżująca w pojedynkę wzbudza w innych bardziej chęć zaopiekowania się i niesienia pomocy, czego doświadczyłam dziesiątki razy.
Zatem – czy kobieta w podróży w pojedynkę ma się czego bać? Odpowiem, wbrew panującym hurraoptymistycznym opiniom – czasem jednak tak. Uważam, że nie powinno się nigdy zapominać, że jest się kobietą, a ten drobny fakt wiele zmienia. Ja mam kilka swoich zasad bezpieczeństwa w podróży, o których pisałam we wpisie „Dla Kobiet” i wierzę, że stosowanie się do nich mi pomaga. Widać jednak, że nie zawsze i powyższymi przykładami chcę jedynie potwierdzić to co napisała Lydia – tak, to się dzieje naprawdę, miejmy tego świadomość.
Wszystkim bez wyjątku życzę udanych i bezpiecznych podróży.
(przepraszam za wersję angielską poniżej – jakiś tymczasowy problem z formułą)
Some time ago a post „Do you like sex ..? written by Lydia, solo female bicycle traveler from the Netherlands raised vivid discussions on facebook bike touring group. Lydia described both previous and contemporary cases, mainly during her travels by bicycle, when she was sexually harassed by men – it could be just by somebody using “innocent” word,, but she went through fortunately unsuccessful attempt of rape. Most men reading the post seemed not to realize the fact that such things take place. Yes, they do, since even when you are on a bike, nothing changes – men are still men and women are women. Obvious obviousness. I promised myself then to describe my stories of this kind from my life on the road. I was lucky they were not that drastic (until 2018), but let’s calll definitely uncomfortable.
JAPAN. It is early sunday morning in Hiroshima – quiet, calm, no passers-by – the streets are extinct as if it was not Japan. This time I’m without a bicycle, I go sightseeing so just want to catch the tram. I’m at a tram stop looking at the timetable and try to find out when the tram arrives. A kind passer-by walks close and as I understand he wants to help me. He stares at the plate just like me for a while and then .. I grabs my butt, the front as well and soon after that runs down the street. I do not know whether the more it pisses me off, or makes me laugh .. „hope this two seconds made you happy man” the thought runs through my head, but I don’t feel well at all.
THAILAND. I am pedaling at my own pace when a boy overtakes me on a scooter. „Hello!” he greets me so I reply „hello” as well. I hear greetings many times during the day, especially here, in central part of the country where people are generally very friendly towards rarely seen here foreigners. The boy, however, returns. When I stop, he something says something to me in Thai, pointing to a forest nearby. I wrinkle my forehead, but I don’t want to understand… It seems incomprehensible to me – this child does not even have his first mustache and has the audacity to submit me sex proposals. Me, that as a simple glimpse could be his mother. When he touches my breast I have no doubt I shout at him showing that I just call the police immediately. I see just a smoke of his quickly disappearing scooter.
Vietnam. At that time I have two companions but we lose each oher somehow passing through the town. I’m standing on the roadside somewhere in the shade and wait until they arrive. Young Vietnamese riding a scooter also stops there. So what, he stopped. No, but he is saying something to me, then he shows some money. No, I am not mistaken, he is offering money for sex. I send him to hell as well in Polish and quickly see his scooter disapperaing. When I tell my companion about this incident he is most interested in what color was the bill I was offered. „You were not curious, how much you was valued?” I hear. Well, how nice.
CAMBODIA. I cycle through the village, I stop here and there, I eat, shop then I go on cycling for several kilometers but I feel that in a thousand scooters every now and then I see the same one. No, but I am not wrong, when the road gets empty, village ends and houses disappear I see this scooter standing on the side of the road and a man a little hidden in the bushes masturbating. No, it is not funny.
GREECE. Small town again, as I am shopping, I see passing by old man. He barely moves on walking slowly. After some time I sit down on the square using free wifi there when I see the same man approaching me. He walks slowly, heavily leaning on a cane. When it gets close to me he is curiously watching and says something. I do not know Greek, so in such moments I try to just be nice – a smile on my face and a gesture of helplessness – I do not understand what you’re saying to me, unfortunately! The man touches my hair. Well, here blonde is rather unusual color – in Asia it also happened to me that black haired people wanted to touch fair hair. But wait a minute! The guy is trying to get my head to his lips while pulling my hand to his trousers button fly. No man, y9ou must be joking! I push the old man, because I do not want to treat him nicely any more and I cycle on pretty mad.
SERBIA. It is pretty cold, foggy evening in November so I do not want sleep in a tent and look for a shelter. I find the only gueshouse in this tiny village, talk to the owner about the price as he shows me the room. 15 Euro he says. Could it be 10? I ask innocently as 15 is actually a bit too much for me. Then he takes me and says – if we make love a little it wil lbe less. Oh well, really? My body is worth this 5 Euro discount? I push him away and require another room at different part of the building. I still think whether to stay but really the cold night is not friendly. I stay and lock my room tight.
And finally – POLAND! A few years ago, when I was still afraid to sleep in the wild. I’m in the mountains looking for accommodation – I see a rural gueshouse, perfect place then. Can I put my tent here? I ask. Of course, no problem, there is a good place behind the house, grass trimmed, feel free. Nice place, pleasant atmosphere, there are some guests and prepare the barbecue. Safe, right? I fall asleep, but in the middle of the night a sudden noise wakes me up. A few men – four or five stand around the tent, shining their flashlights onto it .. and pretend to be bears. They are drunk so they roar, howl, talk nonsense and throw hints at me. Definitely they have fun, and I lie rigid with fear hearing only my heart pounding through my head and go through the worst scenarios. Alcohol changes people, I do not know what can come to their minds. I do not know how long it lasts, but when they finally go reeling with laughter, I grab my backpack with documents, jacket and run into the woods. I’m sitting there for two hours or so shaking do not from what more – fear or cold. Then I decide to go back to my tent but do not fall asleep. As soon as dawn rises I leave. My only regret is that I did not go to say „thank you” to the host.
These are just a few examples.
I do not want to get misunderstood. It is not that I feel permanent danger while travelling solo thinking that every man I encounter wants to try my femininity – on the contrary, I always say that a woman traveling alone inspires others to look after her and to help – this is what I experienced dozens of times.
Therefore – should a woman traveling alone be afraid of? My answer is, on the contrary to the prevailing positive opinions – sometimes yes, she has reasons to feel so. She should never forget that she is a woman and this little fact changes a lot. I have a few safety rules which I follow, I described them in the „Exploring the world – tips for solo cycling women” blog entry and I believe that obeying them helps me to go safe.